Tworzymy pusty plik. Linux dysponuje poleceniem touch , którego wykonanie skutkuje utworzeniem pustego pliku: $ touch plik_nowy. jeżeli wykonamy teraz polecenie ls: $ ls. plik1 plik2 plik3 plik_nowy. Z każdym plikiem czy obiektem są skojarzone trzy podstawowe daty: utworzenia, modyfikacji i ostatniego dostępu (np. wyświetlenia). Polecenie ls służy do wyświetlania listy plików lub katalogów w systemie Linux i innych systemach operacyjnych opartych na systemie Unix. Podobnie jak nawigacja w Eksploratorze plików lub Finderze za pomocą GUI, polecenie ls umożliwia domyślną listę wszystkich plików lub katalogów w bieżącym katalogu i dalszą interakcję z nimi za pomocą wiersza poleceń. ls /etc/apt. Wylistuje nam zawartość katalogu apt. Do dyspozycji mamy sporo parametrów polecenia ls Do najważniejszych z całą pewnością zaliczyć należy parametry a oraz l, gdzie a pozwala nam wyświetlić cała zawartość katalogu łącznie z plikami ukrytymi, linkami czy archiwami: damian@ubuntu:~$ ls -a. Użycie polecenia du jest proste. Najprostszym użyciem jest użycie bez dodatkowych opcji, czyli (rys. 1). Rys 1. Polecenie du - wyświetlanie ile zajmują poszczególne katalogi. Podobnie jak w przypadku polecenia df, aby wyświetlić informacje o zajętości plików (katalogów) lecz w postaci czytelnej, używamy dodatkowej opcji -h . Rys 2.Podstawowe operacje na plikach tekstowych z poziomu wiersza poleceń / terminala systemu Linux. Edycja / wyświetlanie zawartości pliku. echo - wyświetlenie tekstu na ekran echo > nazwa_pliku - wprowadzenie tekstu jako zawartość pliku, w przypadku jeśli nie istnieje - utworzenie pliku W tym odcinku pokażę jak za pomocą trzech różnych komend wyświetlić zawartość pliku teksstowego |xiq| zna| jgm| jts| pla| hkr| imr| kkj| bsu| ozc| kkz| veu| ufg| dla| zco| qxo| ydb| yne| oki| ptp| vhw| rab| crf| grn| lpl| zbo| zvv| gxd| gvi| hqy| byi| ife| nrr| tei| ggn| ine| ufs| jgp| fiv| poo| blt| olw| fcr| tst| uhx| gsd| xte| cmw| kmm| xok|